Beischbiel Aschermittwoch: wie isch Buu war, war de Aschermittwoch noch nädd die Fortsetzung vum Fasnacht-Dienschdaach - bloß mit Hering.
Als streng pietistisch-evangelisch erzogena Buu haww isch mit Fasnacht nix zu duu ghabt. Fasnacht war in moinar Familie un Glaubensgemoinschaft vabodde. Deshalb war uns aa de Aschermittwoch fremd. Isch habb awwa erlebt, wie Fasnachder om Aschermittwoch uffheere mit Maske, Donze un Schunkle. Mit Süffle un Bussiere, Scharwenzle un Schwadroniere war ab Aschermittwoch Schluss. De Alldaach mit soine Ooforderunge un Meeglischkeide war widda doo. Monsch Fasnachder ism Aschermittwoch um de Hals gfalle: „Gott sei Donk, dass do bisch. S’war longsom Zeit!“ Un s’Aschekreizl uff de Schdärn hodd schää gekühlt.
Domols war de Aschermittwoch aa noch nädd wie de polidische Aschermittwoch, wo de Fronz-Josef Strauß so gud drin war: in große Halle änna bloose unm Gegna uff de Griewehals druff schdooße. Sisch on Bier- un Maul-Schaum besaufe. Ascher-mittwoch als Polder-Oowend. Held is de Polderer, de Maulschaumschläger, der wo om meischde Gscherr kabbudd macht. Onnare Pardeie hawwes ihrm Lieblingsfoind Strauß nochgemacht un de Sinn vum Aschermittwoch weida vasegglt.
Eigentlisch sollt ma om Aschermittwoch in de Schbiggl gugge un uff de Schdärn die Frooch lese: „Was siehst du aber den Splitter in deines Bruders Auge, und wirst nicht gewahr des Balkens in deinem Auge?“ (Matth. 7,3) Des wär de Geischt vum Aschermittwoch: de Balke im eigene Aach sehe, nädd de Winzling im Aach vum Onnare. Zu sisch kumme. Nädd mim Finga uff die onnare Säufa zeige, sondan selwa nüschdern wärre - die Fastenzeit beginnt. Wie wär’s mol mit Hass-Fasten? Wir sind die Guten, die sind die Bösen-Fasten? Wir bedienen uns im Wörterbuch des Unmen-schen-Fasten? Eigene Angst anderen in die Schuhe Schieben-Fasten? Maul-schaum-Fasten?
Un schunsch? De Musigga, Komponischt un Unnahalda Joachim Schäfer isses naie Bloomaul. Gliggwunsch zu dem foine Fong! De Schäfer is ä klassisches Bloomaul - wie gemolt. Wie gsunge un gedonzt, wie gelacht, gschwetzt un gschbielt, wie erinnad un ghofft. De Schäfer is Monnem än guda Hirde. Mia brauche mehr so Bloomäuler un Bloomäulerinne – mit un ohne Orde! Wie de Rhoi un de Nagga, wie’s Schloss, de Luisepark un de Wassaturm.
WOCHENBLATT Mannheim 11.02.2016